یک فاجعه است وقتی تنهاتورومیخوام

 

 

دستي نيست تا

 

نگاه خسته ام را نوازشي دهد.

 

اينجا ،باران نمي بارد...

 

فانوسهاي شهر، خاموش و مُرده اند

 

دست هاي مهرباني ،فقيرتر از من اند...!

 

نامردمان عشق نديده ،

 

خنجر کشيده اند بر تن برهنه و بي هويتم !

 

دلم مي خواهد آنقدر بنويسم

 

تا نفسهايم تمام شود.

 

آنقدر دفترهاي کهنه را سياه کنم ،

 

تا سَرَم ، فرياد کنند.

 

مي خواهم امشب ،

 

شاعر نو نويس کوچه ها شوم.

 

بوي غربت کوچه ها

 

امان بُريده است...!

 

مي خواستم واژه اي پيدا کنم تا ...

 

دلتنگي کهنه و بي خاصيتم را

 

عرضه کند ،

 

ولي

 

واژه ها باز هم غريبي مي کنند.

 

مي خواستم ،

 

کاغذي بيابم منت نگذارد ،

 

تنش را بدستانم بسپارد ،

 

تا نوازشش دهم ،

 

اما ، اعتمادي نيست...!

 

اين لحظه ها ي لعنتي ،

 

باز هم مرا عذاب مي دهند...

 

 

اين دقيقه هاي بي وفا ،

 

بي وجدانترين ِ عالم اند...!

 

دستي نيست تا

 

دستهاي خسته ام را

 

گرم کند...

 

نگاهي نيست ،

 

تا مرا اميد دهد...

 

نفسي نمانده تا به آن تکيه کنم.

 

اینجـا :

 

آخرين ايستگاه عاشقيست....

 

 باتشکر،پست ارسالی توسط:بهار

 

 

 

نظرات شما عزیزان: